โรคพิษสุนัขบ้า ยังคงเป็นปัญหาที่ร้ายแรงและไม่ได้รับการแก้ไขในโลก จากข้อมูลขององค์การอนามัยโลก มีการลงทะเบียนผู้ป่วยโรคพิษสุนัขบ้าในกว่า 150 ประเทศทั่วโลก โรคนี้คร่าชีวิตผู้คน 55,000 คนทุกปี ส่วนใหญ่อยู่ในเอเชียและแอฟริกา เด็กมีความเสี่ยงเป็นพิเศษ เนื่องจากพวกเขามีแนวโน้มที่จะสัมผัสกับสัตว์มากกว่าผู้ใหญ่
เกือบครึ่งหนึ่งของการเสียชีวิตด้วยโรคพิษสุนัขบ้าเกิดขึ้นในเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี ผู้คนมากกว่า 3.3 พันล้านคนอาศัยอยู่ในภูมิภาคที่ได้รับผลกระทบจากโรคพิษสุนัขบ้า ผู้คนทั่วโลก ได้รับการฉีดวัคซีนป้องกัน โรคพิษสุนัขบ้า ในแต่ละปีจากการสัมผัสกับสัตว์ ความสำคัญทางระบาดวิทยาของโรคพิษสุนัขบ้านั้น พิจารณาจากการเสียชีวิตอย่างสัมบูรณ์
การแพร่กระจายที่แพร่หลาย การเชื่อมโยงโดยตรงกับโรคในสัตว์ ระดับการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมของรัฐ การให้ความช่วยเหลือเฉพาะแก่ประชากร โรคพิษสุนัขบ้าเป็นโรคติดเชื้อที่มีลักษณะของไวรัสที่ติดต่อไปยังสัตว์และมนุษย์ ผ่านการสัมผัสใกล้ชิดกับน้ำลายของบุคคลที่ติดเชื้อ เช่น การถูกกัด รอยขีดข่วน ตลอดจนการปนเปื้อนของผิวหนัง และเยื่อเมือกที่เสียหายด้วยน้ำลายของสัตว์ในประเทศที่พัฒนาแล้ว
พาหะของไวรัสส่วนใหญ่เป็นสัตว์ป่า ซึ่งโรคนี้ติดต่อไปยังสัตว์เลี้ยงและผู้คน เมื่อเร็วๆ นี้ ค้างคาวได้กลายเป็นแหล่งกักเก็บทางระบาดวิทยาที่สำคัญในบางส่วนของโลก เช่น ในอเมริกาและออสเตรเลีย อย่างไรก็ตาม ในแอฟริกาและเอเชีย สุนัขยังคงเป็นพาหะหลักของโรคพิษสุนัขบ้า และการกัดของพวกมันเป็นสาเหตุของการเสียชีวิตของมนุษย์ส่วนใหญ่จากการติดเชื้อนี้ทั่วโลก
ระยะแพร่เชื้อในสัตว์เริ่ม 3 ถึง 10 วันก่อนเริ่มแสดงอาการ และคงอยู่ตลอดระยะโรค ระยะฟักตัวของโรคพิษสุนัขบ้าในคนมักอยู่ที่ 10 วันถึง 2 เดือน แม้ว่ากรณีที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าจะลดลงเหลือ 5 วันและนานถึง 1 ปีหรือมากกว่านั้น อาการแรกของโรคสามารถปรากฏที่บริเวณของการบาดเจ็บในรูปแบบของกล้ามเนื้อกระตุก คัน ปวดตามเส้นประสาท
เมื่อเริ่มมีอาการของโรคความวิตกกังวลไม่มีเหตุผล ความกลัว เพิ่มความไวต่อสิ่งเร้าแสงและเสียง มีไข้ต่ำ ต่อจากนั้นการโจมตีของ hydrophobia อาจเข้าร่วม กล้ามเนื้อกระตุกของคอหอยและกล่องเสียงเจ็บปวดเมื่อพยายามดื่มพร้อมเสียงน้ำไหล ทุกวันโรคดำเนินไปอัมพาตพัฒนา ความตายเกิดขึ้นจากการหยุดหายใจและกิจกรรมของหัวใจและหลอดเลือด
แหล่งที่มาหลักและแหล่งกักเก็บของโรคพิษสุนัขบ้าตามธรรมชาติ ในสาธารณรัฐเบลารุสเป็นเวลาหลายปีคือสุนัขจิ้งจอก สัตว์กินเนื้อป่าอื่นๆ เช่นเดียวกับสุนัขและแมว ก็มีความสำคัญทางระบาดวิทยาเช่นกัน วัว ม้า และสัตว์กินพืชอื่นๆ สามารถติดโรคพิษสุนัขบ้าและแพร่เชื้อไวรัสไปยังสัตว์อื่นๆ และมนุษย์ได้ โดยเฉลี่ยแล้ว 3,700 คนสมัครขอรับการดูแลป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
ในองค์กรด้านการดูแลสุขภาพของเมืองมินสค์ต่อปี โดย 870 คน 24 เปอร์เซ็นต์ เป็นเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี บ่อยครั้งที่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของสุนัข 67เปอร์เซ็นต์ และแมว 23เปอร์เซ็นต์ ขอความช่วยเหลือจากแพทย์ จากการสัมผัสกับสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคพิษสุนัขบ้า โดยเฉลี่ยประมาณ 50 คน 1.4 เปอร์เซ็นต์ ของผู้สมัครทั้งหมด
โรคพิษสุนัขบ้าเป็นโรคร้ายแรงที่สามารถป้องกันได้ ในคลังแสงของบุคลากรทางการแพทย์มียาที่มีประสิทธิภาพมาก วัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าและอิมมูโนโกลบูลิน อย่างไรก็ตาม พวกเขาให้ความคุ้มครองต่อโรคพิษสุนัขบ้าก็ต่อเมื่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไปพบแพทย์อย่างทันท่วงที ดังนั้น โดยเฉลี่ยแล้วในมินสค์ การให้ภูมิคุ้มกันเพื่อการรักษาและป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแก่ผู้ป่วย 1,870 รายต่อปี 51 เปอร์เซ็นต์ ของจำนวนผู้สมัคร
คุณสามารถป้องกันตัวเองและผู้อื่นจากโรคพิษสุนัขบ้าได้ หากคุณรู้และปฏิบัติตามกฎง่ายๆ ไม่กี่ข้อ จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎที่กำหนดไว้สำหรับการเลี้ยงสัตว์เลี้ยง และทุกปีนำสัตว์เลี้ยงของคุณไปที่สถานีสัตวแพทย์ ณ สถานที่พำนักเพื่อรับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ในกรณีที่สัตว์เลี้ยงมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ได้รับความเสียหายจากสัตว์ตัวอื่น ตายโดยไม่ทราบสาเหตุ จำเป็นต้องติดต่อสัตวแพทย์เพื่อทำการสังเกตหรือหาสาเหตุการตายของสัตว์
เด็กๆ มักจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการถูกสัตว์กัดต่อย ดังนั้นจึงจำเป็นต้องทำงานอธิบายกับพวกเขาอย่างต่อเนื่อง และพยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสัตว์โดยไม่จำเป็น โดยเฉพาะสัตว์ป่าหรือสัตว์ที่ถูกทอดทิ้ง พฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องหรือไม่เพียงพอของเด็ก ซึ่งไม่สามารถประเมินสถานการณ์ได้อย่างถูกต้องตามอายุ มักจะนำไปสู่ความก้าวร้าวของสัตว์ป่วยใดๆ
ยิ่งกว่านั้น เด็กควรได้รับการเตือนถึงความจำเป็นในการแจ้งให้ผู้ใหญ่ทราบ ในกรณีที่สัตว์ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย คุณไม่ควรจับสัตว์ป่าและสัตว์เลี้ยงที่ถูกทอดทิ้งในประเทศ ในป่า ข้างถนน การหาโอกาสนำสัตว์เลี้ยงไปแสดงต่อสัตวแพทย์ในเวลาอันสั้น และฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า คุณไม่ควรเลี้ยงสัตว์สำหรับฤดูร้อน การทิ้งสัตว์จะเป็นการเพิ่มจำนวนสัตว์ที่ถูกทอดทิ้ง และเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคพิษสุนัขบ้าในบริเวณใกล้เคียง
ไม่ควรทิ้งสัตว์ที่กัดหรือข่วนคน หากเป็นไปได้ ควรจัดให้มีการสังเกตเป็นเวลา 10 วันสำหรับเขา เมื่อสัตว์ป่าปรากฏในฟาร์มส่วนตัวในพื้นที่ชนบทในอาณาเขตของการตั้งถิ่นฐาน คุณต้องใช้ความระมัดระวังทั้งหมดและมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเอง และคนที่คุณรักเนื่องจากสัตว์ป่าที่มีสุขภาพดีมักจะหลีกเลี่ยงการพบปะผู้คน
หากไม่สามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสัตว์แม้จะมีสุขภาพดีภายนอก ก็จำเป็นต้องดำเนินการรักษาเบื้องต้นของบาดแผลอย่างอิสระโดยเร็วที่สุด ล้างพื้นผิวบาดแผลให้สะอาดเป็นเวลา 15 นาทีด้วยน้ำและสบู่ การรักษาขอบแผลด้วยทิงเจอร์ไอโอดีน 5 เปอร์เซ็นต์ และติดต่อสถาบันการแพทย์ทันที เฉพาะแพทย์เท่านั้นที่สามารถประเมินความเสี่ยงของการติด และกำหนดวิธีการสร้างภูมิคุ้มกันหากจำเป็น
บทความถัดไป :กระดาษ เทคนิคลับการผลิตกระดาษระดับสมบัติชาติของหนานจิง
